Kościół parafialny w Mokronosie

Kościół parafialny w Mokronosie istniał już w XIII wieku. Wybudował do Adalbertus, dziedzic wsi Mokronos. Utworzenie parafii zaaprobował biskup poznański Wojciech Jastrzębiec w 1408 roku, a zatwierdził król Kazimierz Jagielończyk na Sejmie w Piotrkowie w roku 1463. Pierwszy kościół uległ zniszczeniu prawdopodobnie w pożarze wsi w I połowie XVII wieku. Staraniem ówczesnego proboszcza ks. Kazimierza Macieja Marciszewskiego wzniesiono nową drewnianą świątynię przy współudziale parafian i wielu dobrodziejów. Ten niezwykle ozdobny kościół konsekrował 29 lipca 1668 roku biskup Maciej Kurski, sufragan poznański. Akta wizytacyjne z roku 1684 opisują go jako „przybytek Boży niepośledniej struktury, przyozdobiony kapliczkami i wieżami, krytymi miedzią”. Niestety, i on uległ pożarowi 26 października 1864 roku. Wraz z nim spłonęła część wsi. Wówczas przystąpiono do budowy kolejnej świątyni, tym razem murowanej. Budowę ukończono ok. 1880 roku. Konsekracji nowego kościoła dokonał biskup Edward Likowski sufragan poznański 10 czerwca 1894 roku. Proboszczem był wówczas ks. kan. Adam Adamczewski, który duszpasterzował w parafii przez 42 lata.

Kościół został zbudowany w stylu neogotyckim z nawą w kształcie krzyża i kasetonowym drewnianym stropem. W głównym ołtarzu znajduje się obraz przedstawiający Wniebowzięcie NMP, Patronki parafii. Lewy boczny ołtarz poświęcony św. Andrzejowi, który jest również Patronem kościoła, zaś prawy ołtarz – św. Annie. W lewej kaplicy znajduje się obraz św. Barbary (niegdyś altaria założona i ufundowana przez chorążego kaliskiego Andrzeja Przyjemskiego – dziedzica Mokronosa w XVII w.). Prawa kaplica jest poświęcona MB Szkaplerznej (również altaria ufundowana przez Andrzeja Przyjemskiego). W kościele od niepamiętnych czasów istnieje Bractwo Świętego Szkaplerza, do którego rokrocznie podczas odpustu MB Szkaplerznej przystępują nowi członkowie, zwłaszcza dzieci po I Komunii świętej. Wśród zabytków jest kielich z 1762 roku. Na przedniej ścianie nawy głównej, nad prezbiterium na belce tęczowej znajduje się krucyfiks z XVI/XVII wieku. Wieża z hełmem ostrosłupowym ma wysokość 39 metrów. Otrzymała nową blachę miedzianą w 1998 roku. Jeden z dzwonów pochodzi z 1761 roku. Kościół odnowiony w roku 1973 otrzymał nowe ławki oraz dwa witraże w prezbiterium – jeden z nich przedstawia św. Józefa, a drugi to obraz Jezusa objawiającego Swoje Serce św. Małgorzacie Alacoque. Poza tym jest jeszcze jeden w kaplicy MB Szkaplerznej. Natomiast w 2001 roku została położona nowa posadzka z płyt gresowych w miejsce starej, betonowej.